Önce Alper,
Ayak nerde oğlum dediğimizde o dolma ayağını kaldırıp bize gösteriyor hatta artık günde 100 kez sorduğumuz için alın işte yeter ya diyip gözümüze sokarcasına yapıyor bu hareketi ve her seferinde o dolma ayağı gidip ısırıyorum.
Tempolu ne duyarsa duysun eller havaya ... Eeeee anasının oğlu :)
Tempolu havalarda aynı zamanda ileri geri sallanıyor.
Eline aldığı dergi, kitap, gazete vs. yi sanki çok ilgisini çeken bir makale okuyormuş havasında dikkatli dikkatli inceliyor, sayfaları yavaş yavaş çeviriyor. ( Yiğit' in müdahalelerinden korunabildiği kadarıyla. Evet bir de böyle bir sorunumuz var. Yiğit Alper' in elinde ne görürse kendi elindekini bırakıp anında ona saldırıyor. Alper' in elinden alınca görevi sona eriyor. Zira, o kadar hırsla ve efor sarfederek aldığı nesneyi anında Alper' den uzağa bir tarafa fırlatıyor ve öncesinde meşgul olduğu kendi elindeki nesneye geri dönüyor. Bu hareketleri yaparken yüzünde en ufak bir mimik yok ama, gayet sakin ve normal bir şey yapıyormuş havasında. Doktorumuz bunun kıskınçlık belirtisi olduğunu söyledi. )
Bir asıldı mı saçımdan 50 tel koparabiliyor, yakında kel kalacağım.
Alkış ve gel gel yapabiliyor.
Sinirlendiğinde çığlıkları ile ortalığı inletebiliyor.
Bu aralar inanılmaz bir erik hastası, elinden alınınca çok sinirleniyor kendi yemeli, etrafı batıra batıra ağzını şapırdata şapırdata erik yiyor.
Çok cesur, herşeye dokunmak, herşeyi ellemek, herşeyi incelemek için yanıp tutuşuyor. İnanılmaz bir merakı var.
Sırada Yiğit,
Vah başıma gelenler diyoruz başını iki elinin arasına alıp elleriyle kafasını dövüyor ve gülmekten bizi yerlere seriyor. Sanırım Hatice abla öğretti bunu.
topu ver dediğimizde etrafındaki onlarca toptan her defasında aynı sarı sünger bob resimli topu alıp elimize veriyor. Demek ki diğerleri Yiğit' in nazarında top değil.
Ağzın nerde dediğimizde işaret parmağını sırıtarak ağzının içine sokuyor.
İstediği kişi tarafından kucağa alınmadığında dudaklarını büzerek ağlama numaraları yapıyor ve bizi bitiriyor.
Poposunun üstünde hedeflediği istikamete şimdilik yavaş ama emin adımlarla ( pardon popolarla ) ilerliyor.
Yüzüstü yatışta bir türlü kendisine emekleme pozisyonu aldıramasak da geri geri gitme potansiyeli süper !
Ayakta birilerinden bi yerlerden tutunarak çok güzel duruyor. Hatta son zamanlarda deli gibi yürütülmek istiyor, oturtulduğunda çok sinirleniyor.
Alkış ve bay bay, tel sarar yapabiliyor.
Israrla ve ısrarla yüz üstü uyuyor.
İnanılmaz temkinli, yavaş yavaş dokunuyor, bir dokunup hemen elini çekiyor, ne olduğunu anlamadan asla bodoslama dalmıyor hiçbir şeye.
ikisi de dışarı çıkmaktan, banyo yapmaktan inanılmaz keyif alıyorlar. Giydirilirken çok sinirleniyor ve bağırıyorlar. Uykularını almışlarsa yatakta sakince kendi kendilerine konuşuyorlar, gülüyorlar, bir süre sonra küçük bir ben uyandım sesi çıkarıyorlar, gelen giden olmazsa nerdesiniz be çığlığını koyuveriyorlar. Akşam eve geliş saatimizi biliyorlar, gecikirsek mızırdanmaya başlıyorlar.
Aklıma gelenler şimdilik bunlar. İkiz bile olsalar ne kadar farklılar değil mi ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder