Bu Blogda Ara

13 Ekim 2011 Perşembe

İLK SÖZCÜK DEĞİL AMA İLK BİLİNÇLİ ANNE :)



Oğluşum Alper ilk bilinçli 'anne' sini dün akşam ( 16,5 aylık ) yaya, yaya, üstüne bastıra bastıra, ağzı kulaklarında defalarca söyledi ve ben tabi ki mest, içimin yağları eridi. 
Ben ' ANNNNEEEMMM' dedikçe Alper' im ' ANNEE ' diye karşılık verdi ve bütün gece durup durup anne dedirttim kendime. Biraz deli miyim ne ? Sanki bundan sonra başka birşeyle hitap edecek çocuk bana. Ama aylardır duyduğum baba, mama ve dede' lerden sonra gına gelmişti bana.
Hem baba, dede, mama gibi tekrarlayan heceleri kullanmış olmaları bilinçli olarak babaya baba, dedeye dede dedikleri anlamına gelmiyor ki ( serde biraz kıskançlık mı var ne :)) 
Ama bana resmen, gözümün içine bakarak ' Anne ' dedi, üstelik tekrarlayan hece de değil, ne kadar zor aslında söylemesi ( gülmeyin, dalga da geçmeyin siz hiç bebek olmadınız mı? baba, dede ile anne demek arasındaki büyük uçurumu farketmemiş olamazsınız )
Canancığım ilk bilinçli anne diyişini anlatmıştı Barış'ımın, gözlerinin içi ışıldayarak, sesi cıvıldayarak anlatışı dün gibi kulaklarımda. Gerçekten insan kendini ne kadar eşsiz, bulunmaz, kutsal bir varlık gibi hissediyormuş meğer.
Ben anneyim, hem de dünya için sıradan, benim için bütün dünya olan iki küçük meleğin annesi ( bunu da Görkemciğimden çaldım, telif istersen hakkındır şekerim )  

2 yorum:

  1. Ayy canım, yeni okudum bu yazını, ne telifi, aşk olsun :)) Rüzgar bana ilk "anne" dediğinde eriyip gitmiştim. Sanırım halının altına falan aktım o anda:)

    YanıtlaSil
  2. annelik hallerinden sadece anneler anlıyor zaten canım. :))

    YanıtlaSil