Bu Blogda Ara

12 Ekim 2010 Salı

Hem ikiz hem prematüre annesi olmak

Evet, benim küçük mucizelerim prematüre. Tam 30 haftalıkken, tam üç haftaya kadar çalışabilir raporumu aldığım gün dünyaya gelmeye karar verdiler. Aceleci miniklerimden bi tanesi keseyi patlattı, diğeri de onun ardına takılmak zorunda kaldı.Aklıma gelmişken, duymuşmuydunuz, ikizlerde ve özellikle erken doğumda, ilk çıkan bebek ' Eyvah, çıkıyoruz ' diyerek stres hormonu salgılamaya başlar ve eksik bütün yönlerini tamamlamaya çalışırmış. Arkadan gelen ise ilk çıkana göre biraz daha problemli doğarmış. Gerçekten de bizim bir numara Alper kilo olarak daha düşük ağırlıklı doğmasına rağmen, iki numara Yiğit' ten daha iyi durumdaydı. Yine de Allahıma binlerce kere şükür çoğu prematüreden çok daha iyi durumdaydık.
Evet, prematürelik...En kötü yanı hangisi bilemiyorum. Doğum yaptığın halde kalbini, aklını, ruhunu hastanede bırakıp eve için, ruhun, kucağın, ellerin bomboş, gözlerin kan çanağı dönmek mi? Mantığın bebeklerine kesinlikle senden daha iyi baktıklarını, bebeklerinin emin ellerde olduğunu söylese de doktorlara, hemşirelere, hastane personeline bir türlü güvenememek mi? Doğrudan bebeklerinin kaynağından çekeceği sütü mekanik bir aletle bomboş bir evde 24 saat boyunca, gece gündüz, her üç saatte bir sağmak zorunda kalmak mı? Sağdığın sütleri başka lohusalar yataklarında bebekleriyle birlikte yatarken, sancılarına aldırmadan sabah akşam hastaneye taşımak mı? Belki bugün kucağıma verirler ümidiyle yoğun bakımın girişinde yeşil önlükleri giyip ayağına galoşları geçirip baştan aşağı steril olduğun halde bebeklerine  sadece cam arkasından bakmak zorunda kalmak mı? Senin koklamaya kıyamadığın meleklerini her yanından kablolar sarkarken görmek mi ?İçin yanarken, bebeklerini gördüğünde ağlamamak için kendini zor tutarken hatta tutamazken aldığın en küçük kıyafetlerin bile içine düşen bebeklerinin o komik hallerine ağlamakla karışık gülmek mi ?  Bebeklerinin üstünden çıkartıp yıka diye eline tutuşturdukları kıyafetleri üzerlerinde kokuları kaldığı için asla yıkayamamakmı? Geçen her günü kazanılmış bir zafer olarak görürken zaman zaman geriye dönüşler yaşamak mı ? Eve çıkmak üzere normal odaya çıktığımızda problem yaşayan oğluşumun birini yoğun bakıma küveze geri gönderip diğer oğluşumla eve gidiyor olduğuma bile sevinememek mi? Kedi yavrusunu azıtır gibi bir oğlumu hastanede bırakırken döktüğüm gözyaşlarımı? Evdeyken hastanede, hastanedeyken evde aklının kalması mı? Nihayet hep beraber evimize geldiğimizde solunum sıkıntısı yüzünden 24 saat nöbet tutmak zorunda kalmak mı? Her sorana önce kronolojik sonra düzeltilmiş yaşlarını söylemek zorunda hissetmek mi ? Enfeksiyon kapmasınlar diye paranoyak olmak mı?
Bu liste böyle uzayıp gider. Dile kolay tam bir ay küvez maceramız sürdü. Eve çıktıktan sonra da doktorlar, kontroller hala bitmedi. Ama diyorum ya Allahıma binlerce kere şükürler olsun ki her geçen gün büyüyor ve sorunları geride bırakıyoruz.
Bütün sıkıntılara rağmen bu işin hayırlı taraflarını da görmeye çalıştım ama. Misal, hiçbirşeyim hazır değildi, bebeklerim hastanedeyken eksiklerimi tamamladım. Bebeklerimin hastanede olduğu bir ay boyunca gece gündüz süt sağarak epey bir süt depoladım. Bebeklerim evimize gelene kadar güç topladım. Lohusalık sıkıntılarını atlattım.
Ne diyeyim, Darısı bebeklerinin yolunu gözleyen tüm anne babaların başına...
İşin ikiz annesi olmakla ilgili boyutu bir dahaki yazıya...

12 yorum:

  1. canım ne denilebilir ki;
    boğazım düğümlendi.. çok çok zor günleri geride bıraktın ama hala etkisinde olduğun aşikar. Bu duygu ağırlığının geride kalması, bir an önce ikiz ve prematüre bebek anneliğine alışman dileğiyle..

    YanıtlaSil
  2. Merhaba,

    Göz yaşlarıma engel olamadım okurken. Gerçekten zor günlermiş.Çok şükür geride kalmış.

    Ben de prematüre bir bebekmişim, anneme okuttum yazdıklarını O da gözyaşlarına engel olamadı, neler yaşadığını çok iyi anladığını söylüyorr. Çok daha güzel günler yaşayacağınızı ümit ederek, belki bi nebze moral olsun diyerek paylaşmak istedim.

    Sevgiler

    YanıtlaSil
  3. merhaba...okurken ağladım çünkü kendi yaşadığklarım da gözümün önünden geçti..benim ikiz kızlarım da 33 haftalık doğdular ve tabi ki sizin hüzünlü ama sonu zaferle biten maceranızın aynısını ben de yaşadım belki de hayatımın en zor günleriydi..kaldıkları hastanenin önünden geçerken hala gözlerim dolar.. şimdi 15 aylıklar çok şükür ama o günler hiç unutulmuyor gerçekten...

    YanıtlaSil
  4. çok zor günlermiş ama neyseki şuan ikisi de sağlıklı ve seninle, bundan güzel mutluluk olamaz :)))

    YanıtlaSil
  5. Kesinlikle öyle, ama gerçekten geride kalıyormuş paylaşımlar arttıkça umarım tamamen unuturum o zor günleri

    YanıtlaSil
  6. merabalar okurken benım kızlarımla yasadıklarım geldı aklıma daha 1ay oncesı olanlar ınan benım ıcınde cok zordu evt sımdı evımıdeyız benım kızlarım 1 aylıklar daha o zor gunlere allah dondurmesın

    YanıtlaSil
  7. Umarım sağlıkları iyidir, Allah analı babalı sağlıklı büyümek nasip etsin iki prensese

    YanıtlaSil
  8. benim kuzularım 28 haftalık doğdular. 49 gün kaldık yoğun bakımda, o günleri unutmak mümkün değil... çok şükür şimdilik iyiyiz ama hala enfeksiyon korkusu yaşıyorum :(

    YanıtlaSil
  9. Zamanla bu korkular geride kalıyor merak etme. Sağlıklı mutlu günler dilerim.

    YanıtlaSil
  10. 14 haftalık ikiz gebeym bir kızm brde erkek evladm olucak inş 37 haftalık olduğumuz dönem 31 ağustosa geliyo erken davranmazlarsa 31 ağustosta kavuşucaz kuzucuklarımla bir bebek hemşiresi olarak bebek yoğun bakımdan bu kadar çok korkacağım aklımın ucundan geçmezdi herşeyin hayırlısı diliyorum bu arada kullandığınız mama markasıyla ilgli bilgi verirsenz mutlu olurum ikiz bebekler 900 gr mamayı 3 günde bitiriyolrmş 900 grmı 40 küsr tl olan mama aylık nerdeyse 500 tlye mal oluyo biz bebelac mamaya karar verdk ne dersnz bütünnnn ikiz annelerni öptmmmmmm(:

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba, Allah sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin kuzularınızı. Bebek hemşiresi olarak olaya 1-0 önde başlayacaksınız ne güzel. Ben en fazla birkaç kez mama verdim miniklerime. O da gece uyumuyorlardı acaba sütüm doyurmuyor da ondan mı diyerek mama denedim ama ağlamalar devam etti. Ben de ilgisi yokmuş demek ki diyip kestim. Ben emziremedim ama sütümü sağarak verdim. 15 ay boyunca gece gündüz günde 8 kez süt sağdım. Tavsiyem daha şimdiden mama vermeye şartlamayın kendinizi. İki üç bebeğe yetecek kadar süt üretme kapasitesine sahip vücudumuz.Aylarca emziren ikiz anneleri de tanıdım üstelik. Emzirerek veya sağarak neticede anne sütü vermeye çalışın miniklerinize.

      Sil
  11. Yazınız çok güzel olmuş emeğinize sağlık

    YanıtlaSil